P55 بر روي مادربردهاي قدرتمند(2)

Intel DP55KG
 

اينتل که به طور طبيعي توسط مشتاقان سخت افزاري بعنوان يک فروشنده ی پردازنده و چيت ست در نظر گرفته مي شود، در عين حال نام تجاري مخصوص به خود را در ميان مادربردها دارد. اين مادربردها بطور سنتي با استانداردهاي کيفي سطح بالاتر اينتل توسط توليد کنندگان طرف ثالث توليد مي شدند تا نيازهاي توليد کنندگان OEM در مقياس بزرگ را برآورده نموده و پايداري بيشتري را در کاربردهايي نظير PCهاي دفتري با وظايف دائمي و يا ايستگاه هاي کاري فراهم کنند. با اينحال، اينتل چند سالي است که بازار Enthusiast را نيز مورد توجه قرار داده است، در حاليکه مادربرد DP55KG اين شرکت هنوز مي توانست مناسب ترين محصول باشد. برخلاف DX58SO قبلي، مدل DP55KG فاقد ترتيب مرموز چيدمان اسلات هاي گرافيکي و يا تعداد عجيبي از اسلات هاي DIMM است.

 

DP55KG تنها مادربرد در گروه حاضر است که فاقد هر گونه درگاه PS/2 بر روي پانل I/O خود مي باشد. ما هيچ مزيتي براي حذف اين درگاه مشاهده نکرديم، زيرا اينتل از فضاي باقيمانده ی پانل I/O هيچ استفاده ی بهتري نمي کند، اما کاربراني وجود دارند که واقعاً از کانکتورهاي موروثي متنفر هستند. ساير موارد انحصاري پانل I/O در مادربرد اينتل عبارتند از يک کانکتور ورودي صداي ديجيتال خارجي و يک کليد «Back to BIOS» که مادربرد را وادار مي کند بدون حذف تنظيمات سفارشي کاربر، با مقادير پيش فرض بايوس بوت شود که بازاريابي سيستم از يک تلاش اورکلاکينگ ناموفق را آسانتر مي نمايد.
آيتم ديگري که در مقايسه با مادربردهاي متداول کلاس Enthusiast بالاتر از 200 دلاري در پانل I/O اين مادربرد از قلم افتاده، اتصال دوم شبکه ی کابلي است اما اينتل معتقد است که گزينه ی بهتري را انتخاب کرده و در مقابل، DP55KG را با يک ساختار شبکه سازي حوزه ی شخصي (PAN) مبتني بر Bluetooth مجتمع مجهز نموده است. با توانايي انتقال بي سيم اطلاعات از به ابزارهاي موبايل و همچنين چاپگرهاي Bluetooth enabled تصميم اينتل مي تواند يک تلاش بسيار خوب باشد.

 

به هيچ وجه تصادفي نيست که DP55KG دقيقاً به يک نسخه ی توسعه يافته از مادربرد DP55KGmicrATX اين شرکت شباهت دارد، زيرا مدل کوچکتر طراحي شده بود تا قابليت هاي مشابهي را براي ماشين هاي قابل حمل مخصوص بازي فراهم نمايد. مادربرد بزرگ، يک اسلات PCLex4 با انتهاي باز را با يک ضامن نگهدارنده ی کارت مجزا (در محلي که معمولاً بر روي يک اسلات x16 ديده مي شود) به همراه يک اسلات PCI اضافي، يک کانکتور پنکه اضافي و دو درگاه SATA 3.0 Gb/s بيشتر از طريق کنترلر Marvell 88SE6121 که مبتني بر PCLe مي باشد، به امکانات برادر کوچکتر خود اضافه مي کند.
ظاهراً اينتل به اندازه ی کافي فضاي خالي را در اختيار داشته است که يک لوگوي جمجمه را با قابليت روشن شدن در حالت هاي مختلف به مادربرد خود اضافه نمايد. با اين حال، جالب ترين ويژگي DP55KG (و همچنين برادر کوچکتر آن) قابليت هاي SLI و Cross Fire به حساب مي آيد. اسلاتx16 PCLe بالايي در بالاترين موقعيت اسلات قرار گرفته است تا فضاي خنک کنندگي بيشتري را در بين خود و اسلات x8 پاييني (که باز هم داراي انتهاي باز مي باشد تا از کارت هاي x16 پشتيباني نمايد و همچنين يک گيره ی نگهدارنده ی کارت نيز در محلي که بطور طبيعي بر روي اينترفيس هاي بلندتر x16 قرار دارد بطور مجزا براي آن در نظر گرفته شده است) فراهم نمايد. اين ترکيب از نظر عملياتي کاملاً به Asus P7P55D Deluxe شباهت دارد که ما قبلاً آن را تحسين کرديم، در حاليکه 4 سوئيچ الکترونيکي دو مسيره وظيفه ی پيکربندي خودکار حالت هاي 16/x1 يا x8/x8 را بر حسب نوع کارت نصب شده در اسلات x8 بر عهده دارند.
اينتل به جاي تنظيم کننده ی ولتاژ آنالوگ 19 مرحله اي Asus، از يک ساختار 6 مرحله اي ديجيتال استفاده کرده است و اسلات هاي حافظه DP55KG نيز در هر دو طرف داراي گيره هاي نگهدارنده مي باشند. نصب و يا جدا نمودن ماجول هاي حافظه در حاليکه يک کارت گرافيکي در محل خود نصب شده باشد، دشوارتر است اما اين گيرنده هاي نگهدارنده به نصب پنکه هاي خنک کننده ی حافظه کمک خواهند نمود.
اينتل يک موقعيت جديد در حاشيه ی پائيني DP55KG را براي کانکتور صداي پانل جلويي خود اضافه کرده، اما خوشبختانه اين کانکتور را در همان محل قبلي DP55SB باقي گذاشته است. ما به اين دليل از عبارت خوشبختانه استفاده مي کنيم که فيش هاي صداي پانل جلويي کيس هاي مدرن معمولاً در نزديکي گوشه ی بالا و جلوي آن ها قرار گرفته اند و استقرار کانکتورهاي مربوطه در محلي نزديکتر به خط مرکزي مادربرد باعث مي شود که نصب کابل ها آسانتر گردد.
تنها ويژگي فوق العاده ی منحصر به فرد DP55KG (و برادر micrATX آن). يک کانکتور USB2.0 در گوشه ی بالا و عقب مادربرد است که درست در پشت کليد «Back to BIOS» پانل I/O قرار گرفته. ما مطمئن نيستيم که اينتل از تعبيه ی اين کانکتور چه قصدي داشته است، هر چند که باعث مي شود نسخه ی micrATX به يک انطباق بي نقص با دستگاه هاي کنترل از راه دور USB بعضي از کيس ها تبديل گردد. ما همچنين فکر مي کنيم که اين کانکتور مي تواند محل خوبي براي نصب يک درايو USB باشد که براي Windows Ready Boost در نظر گرفته شده است.

بايوس
 

با وجود آنکه بايوس DP55KG به يک نمونه ی سنتي شباهت دارد، اما اين مادربرد از يک اينترفيس firmware توسعه پذير استفاده مي نمايد. منوي اصلي Performance براي تغيير تنظيمات کلاک مبناي پردازنده مورد استفاده قرار مي گيرد که چند منوي فرعي براي پيکربندي هاي پيشرفته نيز در آن به چشم مي خورند.
منوي فرعي Processor Overrides، تنظيمات جبران نوسانات ولتاژ و ولتاژ پردازنده را در بر مي گيرد. در حاليکه ما با اين صفحه نا آشنا بوديم، اما براي دستيابي به تنظيمات مورد نياز آزمايش هاي پايداري اورکلاکينگ خود با مشکلي مواجه نشديم.
منوي فرعي Memory Configuration، هنگام سوئيچ از حالت هاي پيکربندي خودکار به سنتي، بطور خودکار زمانبندي هاي تشخيص داده شده را بعنوان مقادير پايه حفظ مي کند.
يک منوي فرعي Bus Overrides امکان تغيير فرکانس PCLe و ولتاژ PCH P55 را فراهم مي سازد.

بسته بندي
 

بعنوان يک مادربرد فاقد ويژگي هاي موروثي، کيت نصب DP55KG با پشتيباني از ابزارهاي قديمي اشغال نشده است، هر چند که ما ترجيح مي داديم حداقل 6 کابل SATA را به همراه مادربردي که از 8 درايو داخلي پشتيباني مي نمايد، مشاهده کنيم. اينتل با درج دفترچه راهنماي نصب کامل خود در قالب ديجيتال، به حفظ درختان کمک کرده است اما آنتن ضروري Bluetooth را به همراه يک پل SLI در بسته بندي مادربرد DP55KG قرار داده.

 

MSI P55-GD80
 

P55-GD80 210 دلاري، محصول برتر در خانواده ی LGA 1156 شرکت MSI به حساب مي آيد.

 

P55-GD80 شامل تمام ويژگي هايي است که ما در يک مادربرد کلاس Enthusiast با قيمت بيش از 200 دلار انتظار داريم: دو درگاه شبکه گيگابيتي، Esata، درگاه هاي SATA داخلي بيشتر و سه اسلات PCLe x16 با سوئيچينگ خودکار پيکربندي مسيرها از 16/x1/x4 به x8/x8/x4 MSI در مورد تنظيم ولتاژ پردازنده نيز به فلسفه ی ارزش افزوده ی خود وفادار مانده است، در حاليکه 10 فاز با جريان بالا بر روي اين مادربرد در مقابل 24 فاز با ظرفيت متوسط بر روي محصولات ساير توليد کنندگان به رقابت مي پردازند. يک رديف از اتصالات در حاشيه ی جلويي مادربرد، به اورکلاک کنندگان امکان مي دهد تا با استفاده از ولت مترهاي خودشان مراقب سطوح ولتاژ باشند.
MSI ويژگي کليدهاي Power، Reset تعبيه شده بر روي مادربرد را همانند رقباي ديگر خود ارائه مي کند، اما به جاي کليدهاي مکانيکي، نسخه ی منحصر به فرد خودش را با استفاده از فيلم حساس به لمس پياده سازي نموده است. کليدهاي مکانيکي براي CLR-CMOS و کنترل هاي OC-Genie بکار گرفته شده اند که اين مورد آخر با کنترل از راه دور خارجي Turbo V شرکت Asus رقابت مي کند.

 

شباهت ها با مادربرد Asus در اينجا به اتمام نمي رسند، زيرا MSI تنها مادربرد ديگري در گروه اين مقاله به حساب مي آيد که از يک مسير PCLe 2/5 گيگا بيتي واحد براي تغذيه ی سه درايو SATA 3.0 Gb/s و دو درايو Ultra ATA 133 از طريق ترکيب نمودن يک کنترلر JMicron JMB363 با JMB322 Portmultiplier استفاده مي کند. JMB322 Portmultiplier قادر است حالت هاي RAID 0/1 و يا JBOD را براي دو درايو خود فراهم کرده و آن ها را بعنوان يک درايو واحد به کنترلر JMB 363 نشان دهد که به اين ترتيب هيچ نيازي به درايورهاي اضافي سيستم عامل نخواهند داشت.
با اينحال، P55-GD80 يک کپي برداري از محصول Asus به حساب نمي آيد و چيدمان اسلات هاي آن با طراحي مدل رقيب از Gigabyte شباهت دارد. با استقرار بالاترين اسلات PCLe x16 در دومين موقعيت و در عين حال تأمين فضاي بيشتر مابين آن و اسلات x16 دوم براي کمک به وضعيت خنک کنندگي کارت گرافيکي، MSI سومين اسلات X16 مادربرد خود را به پائين ترين بخش مادربرد رانده است. اين وضعيت باعث مي شود که سومين اسلات PCLe x16 اين مادربرد در اکثر کيس ها قادر به پشتيباني از کارت هاي گرافيکي دو اسلاتي نباشد، اما با در نظر گرفتن محدوديت هاي چيت ست بايد بگوئيم که 4 مسير 5/2 گيگابيت بر ثانيه اي اسلات سوم تنها براي تغذيه ی کارت هاي گرافيکي سوم و يا کارت هاي توسعه با پهناي باند متوسط، کافي خواهند بود.
شباهت ديگر اين مادربرد با محصول Gigabyte در محدوديت طول کارت هاي PCLe در اسلات x1 بالايي است، تنها با اين تفاوت که محدوديت MSI با کمي بخشندگي بيشتر به 75/3 اينچ مي رسد.
در حاليکه هيچ مشکلي جدي در رابطه با چيدمان کلي و ويژگي هاي مادربرد P55-GD80 به چشم نمي خورد، ما مي توانيم مواردي با اهميت کمتر نظير اتصالات صداي پانل جلويي و IEEE 1394 را در نظر بگيريم که MSI آن ها را به گوشه ی پائين و عقب مادربرد خود رانده است. همانطور که بارها اشاره کرده ايم، اين وضعيت مي تواند نصب کابل هاي متناظر پانل جلويي در بسياري از کيس ها را بسيار دشوار و يا حتي غيرممکن سازد.

بايوس
 

MSI منوي Cell خود را با کنترل هاي کافي براي مصرف نزديک به 3 صفحه ی کامل پر کرده است. اين کنترل ها شامل ويژگي هاي مختلف پردازنده هستند که رقباي MSI آن ها را به منوهاي فرعي انتقال داده اند. در ميان کنترل هاي مذکور مي توان به تنظيمات ولتاژ مرجع DRAM، کنترل هاي نسبت و سرعت کلاک و کنترل هاي اصلي ولتاژ اشاره کرد.
کاربران براي پوشش مجموعه کامل زمانبندي هاي DRAM بايد در بين سه صفحه ی ديگر به پايين بلغزند، زيرا MSI کنترل هاي جداگانه اي براي هر دو کانال خود را بر روي يک منوي فرعي Advanced DRAM Configuration قرار داده است. هيچ شيوه اي براي تنظيم هر دو کانال بصورت همزمان وجود ندارد، بنابراين کاربراني که مي خواهند چند تنظيم اصلي را تغيير دهند بايد به ياد داشته باشند که اينکار را براي کانال دوم نيز تکرار نمايند. با اينحال، مقاديري که بطور خودکار تشخيص داده شده اند در هنگام سوئيچ به حالت پيکربندي دستي بعنوان مقادير مبنا حفظ خواهند شد تا فرآيند مذکور را تسهيل نمايند.
با وجود اين تعداد از آيتم هاي گوناگون در منوي اصلي، سؤال ما اين است که چرا MSI تنها کنترل هاي Amplitude پردازنده و PCLe خود را به منوي فرعي Clock Gen Tuner انتقال داده.
P55-GD80 از ذخيره سازي 6 پيکربندي سفارشي بايوس بصورت پروفايل هاي کاربر پشتيباني مي کند.

بسته بندي
 

يک تخفيف فوري بر روي يکي از فروشگاه هاي مشهور آنلاين مي تواند P55-GD80 را به ارزانترين شرکت کننده در اين گروه تبديل کند، اما اين بدان معني نيست که MSI بايد ارزانترين کيت نصب را در اختيار شما بگذارد، 6 کابل SATA ،3 پانل SLI، و يک پل Cross Fire باعث مي شوند که اين مادربرد از نظر تجهيزات جانبي در صدر جدول ما قرار بگيرد.

 

پيکربندي سخت افزاري و نرم افزاري بستر آزمايش
 

1- سخت افزار
پردازنده: 870-Intel Core i7 ( 93/2 گيگاهرتزي، 8 مگابايت کاشه)
خنک کننده پردازنده: Thermalright MUX-120
4GX/ Kingston KHX2133C9D3T1K2 2133-(DDR3 در تنظيمات DDR3-1600 CAS 8-8-8-24)
کارت گرافيکي: XFX GeForce GTX 285 XXX Edition (670 MHz GPU,GDDR3-2500
درايو ديسک سخت: Western Digital VelociRaptor WD3000 HLFS 300 گيگابايتي (1000 دور در دقيقه، SATA 3Gb/s ، 16 مگابايت کاشه)
صدا: Audio HD مجتمع
شبکه : اترنت گيگابيتي مجتمع
منبع تغذيه: CORSAIR CMPSU-850HX 850 واتي (ATX12V v2.2, EPS12V)
2- نرم افزار
سيستم عامل: Microsoft Windows7 Ultimate x64
درايو چيت ست: Intel INF 9.1.1.1014
درايور گرافيکي: Nvidia Forceware 190.62 WHQL
پردازنده 870- core i7 اينتل به ما امکان مي دهد تا در تنظيمات نسبتاً امن 45/1 ولتي، به سرعت هاي کلاکي فراتر از 4 گيگاهرتز برسيم.
خنک کننده ی پردازنده: MUX-120 از شرکت Thermalright که از ظرفيت متوسطي برخوردار است، خنک کنندگي کافي را براي محافظت از پردازنده ی کاملاً اورکلاک شده ی ما تحت فشارهاي کاري سنگين تأمين مي نمايد.
در حاليکه ما در آزمايش هاي مقايسه اي اصلي خود به بالاترين سرعت حافظه نياز نداريم، اما ماجول هاي 2133-Kingston DDR3 امکان انجام آزمايش هاي پايداري با بالاترين نرخ داده DRAM بر روي هر مادربرد را فراهم مي سازد.

نتايج آزمايش هاي مقايسه اي
 

Crysis و Far Cry2
همانطورکه قبلاً نيز اشاره کرده ايم، شايد Crysis به يک بازي قديمي تبديل شده باشد، اما توانايي آن براي اعمال فشار طاقت فرسا حتي بر آخرين سخت افزارهاي ارائه شده، بازي مذکور را به يک آزمايش مقايسه اي قدرتمند تبديل مي کند.
تنها در بالاترين تنظيمات مي توانيم تفاوت هاي اندکي را مابين سکوهاي شرکت کننده مشاهده نمائيم، اما اين تفاوت هاي مستقل از GPU مي توانند به تعداد زيادي از عوامل که فراتر از قابليت هاي مادربرد هستند، مربوط باشند.
Far Cry2 توزيع واقعي تري را به نمايش گذاشت، زيرا مادربردهايي با بالاترين کلاک مبناي 3/133 مگاهرتزي (7/133 مگاهرتزي براي محصولات Asus و MSI) موقعيت برتر را بدست آوردند.
Clear Sky و World in Conflict
Clear SKY : S.T.A.L.K.E.R. غالباً عملکرد سيستم را تحت همان شرايط Crysis به پايين مي کشد، اما در بالاترين تنظيمات خود نتايج پايدارتري را به نمايش مي گذارد.
GA-P55A-UD6 در بالاترين تنظيمات Clear SKY صدرنشين بود، اما تحت فشار مشابه در World in Conflict از سايرين عقب ماند.

کدگذاري صوتي و ويديويي
 

Apple iTunes بطور طبيعي به سرعت هاي کلاک بيش از هر عمل ديگري علاقه دارد، اما بصورت عجيبي کلاک مبناي 3/133 مگاهرتزي مادربرد DP55KG اينتل را جلوتر از کلاک مبناي 7/133 مگاهرتزي مادربرد P7P55D Deluxe از شرکت Asus قرار داد (با زمان 1:18 دقيقه در مقابل 1:19 دقيقه براي ساير مدل ها).
Lame نيز به نفع P7P55D (با 1:43 دقيقه) تمام شد، در حاليکه Asus بطور عجيبي در مقام آخر قرار گرفت (با 1:45 دقيقه در مقابل 1:44 دقيقه براي ساير مادربردها).
TMPGEnc هر تصوري درباره ی اورکلاک هاي پيش فرض را از بين مي برد و دو مادربرد با بالاترين کلاک مبنا (7/133 مگاهرتز) را در بالا و پايين دامنه ی عملکرد متوسط خود قرار مي دهد. به عبارت ساده تر، Asus در اين آزمايش صدرنشين است در حاليکه MSI مقام آخر را بدست آورده.
آزمايش مقايسه اي Main Concept توانست آرامش را به گروه مقايسه کننده برگرداند، زيرا مادربردهاي داراي بالاترين کلاک مبنا را يکبار ديگر به مکان هاي اول و دوم جدول انتقال داد.

بهره وري
 

Asus به صدرنشيني خود در آزمايش Photoshop CS4 ادامه مي دهد، در حاليکه MSI به جايگاه چهارم انتقال يافته است. از سوي ديگر (همانند گروه قبلي) مقايسه ی 3ds Max ما به اندازه ی کافي طول نکشيد تا هر گونه تفاوت قابل ملاحظه ی ما بين مادربردها را به نمايش بگذارد.
EVGA در آزمايش اسکن ويروس AVG تا حدودي عقب افتاد، در حاليکه Gigabyte خود را در مقايسه ی WinZip به جايگاه نخست رسانده است.

آزمايش هاي مصنوعي
 

EVGA يک برتري کوچک را در 3D Mark Vantage بدست آورد در حاليکه نتايج آن براي هر دو تنظيم High و Extreme بهتر از ساير مدل ها بودند.
گيگابايت در آزمايش مقايسه اي PCMark توانست رقبايش را با فاصله ی اندکي پشت سر بگذارد، در حاليکه امتياز HDD اين آزمايش ها به رقيب اصلي اين شرکت يعني Asus تعلق گرفت.
آزمايش هاي مقايسه اي پردازنده در Sandra تفاوت هاي موجود در سرعت پردازنده را بصورت تقريباً بي نقصي منعکس مي نمايند. بنابراين همانطور که انتظار داشتيم، Asus و MSI به ترتيب در مقام هاي اول و دوم اين مقايسه قرار گرفتند. مادربرد Gigabyte با کلاک مبناي 9/132 مگاهرتزي خود، در آزمايش. چند رسانه اي Sandra مابين اين دو مادربرد قرار گرفته و جايگاه سوم خود در آزمايش قبلي را به MSI سپرده است. اينتل توانست ما را در آزمايش پهناي باند حافظه ی Sandra غافلگير کرده و مقام اول جدول را بدست آورد.

اورکلاکينگ
 

 

EVGA توانست Asus را در يک رقايت فوق العاده نزديک براي دستيابي به عنوان «بهترين مادربرد براي اورکلاکينگ با قيمت بالاتر از 200 دلار» پشت سر بگذارد.

 

اينتل به بالاترين کلاک مبنا دست يافت، چيزي که مي توانست يک ضربه براي EVGA باشد. به احتمال قوي مهم ترين دليلي که باعث مي شود بعضي از شرکت هاي برتر در حوزه ی اورکلاکينگ نتوانند نتايج پيش بيني شده را بدست آورند، اين است که ما CPU VCC را به خاطر احتمال آسيب رساندن به پردازنده در آزمايش هاي خود تغيير نداده ايم. در عين حال، اين امکان نيز وجود دارد که نمونه ی پردازنده به خصوص مورد استفاده ی ما به اندازه ی نمونه هاي مورد استفاده ی اين شرکت ها تحمل افزايش کلاک مبنا را نداشته است.

 

Asus جايگاه برتر را در اورکلاکينگ DRAM بدست آورد، در حاليکه EVGA هنگام نصب دو ماجول حافظه با فاصله ی نزديکي آن را دنبال مي کرد. در شرايط نصب 4 ماجول حافظه، نرخ داده ی برتر Asus کاملاً بي رقيب است.

 

مصرف برق، گرما و بازدهي
 

دو مادربرد برتر اورکلاکينگ در عين حال داراي پايين ترين سطح بازدهي نيز مي باشند، حتي در سرعت هاي پيش فرض و فعال بودن مجموعه ی کامل کنترل هاي مصرف برق پردازنده در بايوس.

 

مادربرد DP55KG شرکت اينتل که بهترين بازدهي را تأمين مي کند، هنوز داراي مقام دوم در بالاترين دماي VRM مي باشد. اين موضوع چندان تعجب آور نيست زيرا رقباي اين شرکت از چيدمان هاي لوله حرارتي پيشرفته اي براي توزيع بار حرارتي قطعات حساس محصولات خود استفاده مي کنند.

 

با تقسيم عملکرد متوسط بر مصرف برق متوسط، اينتل در موقعيت بالاتري نسبت به MSI قرار مي گيرد، در حاليکه دو مادربرد برتر در حوزه ی اورکلاکينگ يعني Asus و EVGA در پايين جدول قرار گرفته اند، حتي با سرعت هاي پيش فرض.

جمع بندي
 

برتري EVGA در اورکلاکينگ پردازنده با فاصله ی نزديکي توسط Asus دنبال مي شد، در حاليکه جايگاه سوم Intel DP55KG در اورکلاک پردازنده و پيشتازي آن در کلاک مبنا باعث مي شوند که به يک کانديداي بهتر براي پردازنده هايي با ضريب محدود شده نظير 750-Core i5 تبديل گردد. احتمالاً يک نگاه به اختلاف عملکرد کلي اين مادربردها مي تواند هر شکي را برطرف سازد.
Asus در زمينه ی عملکرد کلي برنده است، اما برتري 11/0 درصدي اين مادربرد نسبت به اينتل بيش از پيش بخاطر اورکلاک 28/0 درصدي پيش فرض آن از بين مي رود. از سوي ديگر در حاليکه EVGA در پايين جدول قرار گرفته است، ولي مادربرد اين شرکت بطور پيش فرض 09/1 درصد Underclock مي باشد. از آنجاييکه نمودارهاي عملکردي ما بيشتر منعکس کننده ی دستکاري کلاک مبنا هستند تا تفاوت هاي عملکردي واقعي، نمي توانيم آناليز نهايي خود را بر اساس آن ها انجام دهيم.

 

طبيعتاً اين همان جايي است که در مقابل بايد به مقايسه ی ويژگي ها با قيمت مادربردهايي بپردازيم که در ساير آزمايش ها فاصله ی نزديکي با يکديگر دارند، اما خريداران بازار مادربردهاي P55 200 دلاري و بالاتر عملاً حساسيت کمتري به قيمت اين محصولات دارند. با توجه بيشتر به نقاط قوت هر مادربرد، فهرست احتمالي ما در اين زمينه که هر يک از آن ها چگونه مي تواند برنده ی مورد نظر شما باشد، به اين ترتيب است که:
EVGA P55 FTW داراي بالاترين سطح اورکلاک پردازنده و دو کانکتور EPS12V بود که مي تواند اين مادربرد را به بهترين گزينه براي اورکلاک کنندگان حرفه اي تبديل سازد.
تنها در فاصله ی چند مگاهرتز پايين تر از EVGA, Asus P7P55D Deluxe با ابزار Turbo V Remote اين شرکت قرار گرفته است که احتمالاً اين محصول را به بهترين گزينه براي تنظيم کنندگان دائمي تبديل مي کند.
Intel DP55KG به بالاترين کلاک مبنا دست يافت، ولي ما يقين داريم که اين مادربرد همانقدر براي علاقمندان به محصولات فاقد جنبه هاي موروثي جذاب است که توجه اورکلاک کنندگان متوسط را به خود جلب مي نمايد. اما هنوز دو ويژگي ديگر يعني پشتيباني از Bluetooth و صدر نشيني در زمينه بازدهي نيز احتمالاً با اعتبار محصولات اين شرکت در زمينه ی پايداري ترکيب مي شوند تا آن را به بهترين گزينه براي تنوعي از متخصصين کامپيوتري تبديل کنند.
Gigabyte P55A-UD6 همه ی کارها را بخوبي انجام مي دهد، اما نه در يک سطح افتخار آميز. از سوي ديگر، اين مادربرد احتمالاً توجه اکثر خريداران را بخاطر کنترلرهاي USB 3.0 و SATA 6.0 Gb/s خود جلب خواهد کرد. متأسفانه اين کنترلرها در حالت هاي SLI يا CrossFire غير فعال خواهند شد. بنابراين مادربرد صرفاً قادر خواهد بود يکي از نقش هاي يک محصول سطح بالا براي اجراي بازي ها و يا يک مدل با ويژگي هاي پيشرفته براي کاربران حرفه اي را بر حسب نوع سخت افزار نصب شده بر روي آن ايفا نمايد (نه هر دو آنها را بطور همزمان).
MSI P55-GD80 عملکرد خوبي را به نمايش گذاشت، بصورت رقابتي اورکلاک شد و ويژگي هاي فراواني را ارائه مي کرد، اما در هيچ مقايسه اي برنده نشد. با توجه به تخفيف هاي ارائه شده، اين مادربرد مي تواند بهترين ارزش را در بين شرکت کنندگان اين گروه تأمين نمايد، البته بر حسب اينکه آن را از کجا خريداري نماييد.

منبع:
/ج